เบื่อใช่มั๊ยกับการต้องตื่นเช้ามาทำงาน
รถก็ติด ต้องมานั่งทำงานทั้งวัน ไปไหนก็ไม่ได้
มาสายก็โดนด่า พักเที่ยงนานก็โดนว่า
เดี๋ยวนี้ยิ่งประเมิณผลเหรอ ย้ำอยู่นั่นแหละ เราประเมิณผ่าน Performance
นี่ก็นั่งทำลากเลือดแล้ว ทำทุกอย่างแล้ว Performance ก็ไม่ผ่านซักที
ในเมื่อชีวิตมันต้องอยู่ในกรอบ ไม่รู้เหมือนกันว่าทุกวันนี่ที่มานั่งทำงาน เรากำลังสร้างคุณค่าเพื่อใคร เราไปทำไม
งั้นก็มาสร้างธุรกิจของตัวเองเลยดีกว่า
เราจะไม่เป็นลูกน้องใคร มันถึงเวลาแล้วที่เราต้องเป็นนายตัวเอง
เดี๋ยว ๆ ช้าก่อน ใจเย็น อย่าเพิ่งใจร้อน
อย่าเพิ่งตัดสินใจด้วยความรู้สึกชั่ววูบ
ถ้ามีเงินทุน ทนไม่ไหวอีกแล้ว หรือสามารถออกมาเตะฝุ่น ลองทำนู่นทำนี้ได้ซักปี จัดเลย อย่ารอช้า
แต่ถ้าไม่ได้ จะออกมาทำไม ให้สุดท้ายต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า เงินก็ไม่มีมาหมุน ทดลองทำธุรกิจก็ได้ไปแค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ
ทำไม ไม่กลับความคิดซะใหม่ เปลี่ยนให้การมาทำงานประจำของคุณเป็นการเรียนรู้ เรียนรู้ทุกอย่างที่คุณจะสามารถทำได้ เปิดใจยอมรับ ศึกษาทั้งงาน ศึกษาทั้งคน เก็บข้อมูลเหล่านั้น มาช่วยคุณพัฒนาตัวคุณ และขั้นตอนการทำงานของคุณ
ในขณะเดียวกัน ทดลองทำธุรกิจที่คุณฝันไปด้วย ทำไมจะต้องลาออกมาเสี่ยง ในเมื่อคุณสามารถมีงานที่มั่นคง และมีเงินทุนให้คุณได้ทดลองทำธุรกิจที่คุณฝันไปด้วย เรียกได้ว่า ถ้าธุรกิจล้มไปคุณก็ไม่เจ็บ
ในความเป็นจริง จะมีพนักงานซักกี่คนที่มีความสุขกับการมาทำงานบริษัท อยู่ในกฎเกณฑ์ คนส่วนใหญ่ต่างมาทำงานเพื่อให้ได้เงินเพื่อตอบสนองความสุขส่วนตัวของตัวเองทั้งนั้น
และในเมื่อเราต้องอดทนอยู่กับสภาพแวดล้อมแบบนี้แล้ว ทำไม เราไม่เปลี่ยนสภาพแวดล้อมนี้ให้กลายเป็นประโยชน์ต่อตัวเรา แต่อย่าลืมทำงานเพื่อขอบคุณบริษัทที่มอบเงินทุนและให้โอกาสคุณได้เรียนรู้โดยที่คุณไม่ต้องเสียเงินซักบาทด้วยหล่ะ